ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΡΙΝ..

Πριν απο ένα χρόνο ξεκίνησα αυτό το μπλογκάκι. Στη διάρκεια αυτού του χρόνου ομολογώ πως πάρα πολλές φορές σκέφτηκα να μην γράψω άλλο. Οχι γιατί δεν είχα πράγματα να πω, απλά σκεφτόμουν κι αν πω μερικά πράγματα τι σημασία έχει? Μπορώ ν΄αλλάξω κάτι? Κάτι που να βοηθήσει ουσιαστικά και τους άλλους? Ενας μονόλογος παραπάνω μέσα σε εκατοντάδες άλλους ανώνυμους, τι μπορεί να προσφέρει?

Σήμερα ένα χρόνο μετά διαβάζω πάλι από το αρχικό κείμενο.....
ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΜΕΝΟΙ
Τώρα ακίνητοι με τη ζωή να γυρίζει γύρω γύρω παράφωνα σαν σκουριασμένο καρουζέλ, γίναμε ανένταχτοι γιατί με τις τσέπες σκισμένες χωρίς φράγκο, ανακαλύψαμε ότι είμαστε από τους ελάχιστους εναπομείναντες τυχερούς που δεν την πάτησαν να βγάλουν εισιτήριο..
20/3/2007

..... και σκέφτομαι ότι συνεχίζω απλά γιατί σ΄ενα μπλογκ δεν χρειάζεται να είσαι ούτε ο καινούργιος μεσσίας, ούτε η μορφή που θα στραβώσει τους υπόλοιπους από την ευφυία του, ούτε ορθογράφος καν, δεν έχει σημασία αν η αναρτηση που θα κάνεις αναφέρεται απλά στο πόσο πολύ αγαπάς τη γάτα σου που έχεις σπίτι, ή με ποιό τρόπο θα γίνει ο τρίτος παγκόσμιος.

Σημασία έχει να είσαι αληθινός κι αυτά που λές να βγαίνουν από μέσα σου, χωρίς να περιμένουν ούτε ανταμοιβή ούτε αναγνώριση, ούτε χειροκροτήματα. Ηθοποιοί σ΄αυτοί τη ζωή υπάρχουν πάρα πολλοί, ανθρωποι όμως, που δεν έχουν ανάγκη να υποδυθούν κανένα ρόλο εκτός από αυτόν που ορίζει οι καρδιά τους, υπάρχουν ελάχιστοι.

Το να γράφεις εδώ, αν είσαι τίμιος με τον ευαυτό σου και τους γύρω, μπορεί να μην αλλάξει το κόσμο, όμως μπορεί να σου δώσει την ευκαιρία να γνωρίσεις εκείνους τους «ελάχιστους εναπομείναντες τυχερούς που δεν τη πάτησαν να βγάλουν εισιτήριο....» Κι αυτό είναι σπουδαίο.

Κι εδώ είναι ένας τόπος που εκτός από τους άλλους κι αυτές οι «κοινότητες» συναντιούνται. Και δεν είναι καθόλου μικρή η κοινότητα των ανένταχτων. Ηταν η πιο ευχάριστη έκπληξη για μένα να δω, πως τελικά η ομορφιά της ζωής έχει πολλούς περισσότερους φίλους, απ΄οσους η ασχήμια θέλει να ελπίζει...

Μπορεί κι αυτός ο χώρος της μπλογκόσφαιρας να βρωμίσει, ή να προσπαθήσουν να τον βρωμίσουν με κάθε τρόπο, όμως τελικά κάτι όμορφο δεν μπορεί ν΄αλλάξει επειδή κάποιοι το επιθυμούν, ούτε κάτι άσχημο να ομορφήνει επειδή κάποιο έτσι ελπίζουν... Πολλοί αληθινοί θα φύγουν απογοητευμένοι, πολλοί θα έρθουν οργανωμένοι απατεώνες , έτσι γίνεται και στη ζωή. Οι δήθεν έχουν περισσότεροι υπομονή πάντα από τους "μη".

Κι είναι τόσο λάθος αυτό....
Στη ζωή δεν στεναχωρήθηκα τόσο γι΄αυτούς που δεν έχουν πάρει χαμπάρι ποση δυστυχία υπάρχει, στεναχωρήθηκα κυρίως γι΄αυτούς που δεν μπορούν να βρουν καμμιά ομορφιά....

Εμείς εδώ θα επειμένουμε να πολεμάμε την ασχήμια και να τιμάμε την ομορφιά όπως στη καθεμία αξίζει. Γιατί και οι δυό στα ίδια μονοπάτια περπατάνε...