Η ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ.

Θέλω να ευχηθώ καλή σαρακοστή σε όσους και μόνον σ΄αυτούς, γνωρίζουν τι θα πει η λέξη "κάθαρση". Πέρα από τυπολατρείες. Η πορεία προς τον όποιο προσωπικό γολγοθα και η ανάσταση δεν είναι τυπολατρεία.

Η σαρακοστή θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου. Δε σημαίνει σίγουρα τα παρακάτω.
Αντικαθιστώ το κατσικοπόδαρο που συνιθίζω να ξεκοκαλίζω με το ποδαράκι μιας γαρίδας, ενώ συνεχίζω να στιγμώνομαι στο καλογιαλισμένο αμάξι μου αγχωμένος βρίζοντας από το πρωί ως το βράδυ, ξυπνάω και κοιμάμαι με τη σκέψη σ΄ενα πακέτο ευρώπουλα, καπνίζω, πίνω, συνεχίζω να είμαι δηλαδή ένα είμαι ένα τρελαμένο πλάσμα διψασμένο συνεχώς από το βουητό της ζωής, ανικανοποοίητο, αχόρταγο, φοβιτσιάρικο ζωντανό και νεκρό μαζί.

Κάθαρση σημαίνει πρωτ΄απ' όλα. Φρενάρω. Σταματώ.
Επιθυμώ να πλησιάσω μ΄ενα διαφορετικό τρόπο εμένα, τους άλλους, τη ζωή, το θάνατο.
Αρα παίρνω το σταυρό στους ώμους και εν μέσω χλευασμών του πλήθους, αρχίζω και συνειδητοποιώ τι ήμουν μέχρι τώρα και τι θα μπορούσα να γίνω.
Αποφασίζω να κοιτάξω το "λόφο" για πρώτη φορά και να παραδώσω το κρέας μου στους χλευαυστές και τη ψυχή μου σε μένα...

Πρακτικά μιλώντας, αφήνω τσιγάρα, ποτά, παραγεμισμένα πιάτα σαρακοστιανά στην άκρη, το αυτοκίνητο κλειδωμένο σ΄ενα γκαράζ, κλείνω τη τηλεόραση τον κάθε είδους άχρηστο θόρυβο και σκέφτομαι.

Επιθυμώ να χρησιμοποιήσω τα πόδια μου και να περπατήσω, να φάω όσο χρειάζεται για να σταματήσω τη πραγματική μου πείνα και όχι τη λαιμαργία, να πιώ τόσο όσο χρειάζεται η αληθινή μου δίψα, να μιλήσω τόσο όσο χρειάζεται για ν΄ακούσω.

Να ανακαλύψω έστω και για λίγο πόσα πολλά σκουπίδια έχω πετάξει πάνω στη ζωή μου και την έχω σκεπάσει και πόσα πολλά δώραέχει αυτή η ζωή που από χρόνια έχω αγνοήσει και ξεχάσει.
Να ξεκινήσω το μονόλογό μου όπως έλεγε ο Ντοστογιέφσκι,"είμαι ένας κακός άνθρωπος ένας πολύ κακός άνθρωπος....", μπορώ να γίνω κάτι παραπάνω από αυτό?
Είμαι ικανός να σταματήσω να δικάζω όλους τους άλλους εκτός από μένα? Είμαι ικανός να αγαπήσω κάτι άλλο εκτός από μένα? Είμαι ικανός να σταματήσω να λέω ψέματα σε μένα, στους ανθρώπους και στο θεό μου?

Εγώ δεν νοιώθω ικανή ακόμα να κάνω κάτι τέτοιο. Οπότε σας ομολογώ ότι δεν κάνω σαρακοστή. Είναι το ίδιο όπως οι άλλες μέρες. Συνεχίζω να τρώω ότι έτρωγα, να πίνω, να καπνίζω, συνεχίζω να είμαι ένας καός άνθρωπος για τον ευαυτό μου και τους άλλους.
Κι όταν θάρθει η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα το ίδιο θα είναι για μένα.
Θα νοιώθω όπως κάθε χρόνο ότι κάτι σπουδαίο σημαίνει, κάτι αλλοιώτικο κάποιιος προσπαθησε να πει, σε κάθε θρησκεία σε κάθε πίστη σ'αυτό το κόσμο κάτι αλλοιώτικο προσπάθησε να ειπωθεί, που όμως ούτε στο ελάχιστο δεν καταλάβαμε.....

Εδώ και χρόνια λοιπόν, προσπαθώ τουλάχιστον να μην κάνω κάτι. Να μην υποκρίνομαι. Να μην συμμετέχω σε μια ομαδική υποκρισία που οι άνθρωποι έχουν πείσει τον ευαυτό τος ότι έιναι αλήθεια για να πιστεύουν ότι καθαρίζονται αλλάζοντας το κατσικάκι σε θαλασσινό, κάνοντας τη τελευταία βδομάδα μια αυστηρή δίαιτα, εξομολογούμενοι τίποτα το ουσιαστικό σε ένα παπά που ψιλοβαιρέται να τους ακούει και μεταλαμβάνοντας απλά συγχώρεση από κάτι που δεν ξέρουν, για κάτι που δεν ξέρουν επίσης....

Ψάχνω να βρω τη πίστη μου ξανά. Αγνοώντας αυτούς που αφορίζουν όσους πιστεύουν κι εκείνους που αφορίζουν όσους δεν πιστεύουν. Εχω κουραστεί με όσους ψάχνουν μόνιμα ονοματεπώνυμα για το θεό τους προσπαθώντας να πείσουν τους υπόλοιπους, κι εκείνους που αισθάνονται μάγκες γιατί ανακάλυψαν ότι θεός δεν υπάρχει. Βαρέθηκα αυτό το συνεχές κρυφτό με το φόβο της ανθρώπινης ύπαρξης. Για κάτι παραπάνω είμαστε εδώ από το να προσπαθούμε να δικαιολογηθούμε συνεχώς για τις πράξεις μας. Δεν πιστεύω σε μια φύση που σπατάλησε τόσο κόπο για να κάνει ένα πλάσμα που ζει μονίμως με τα ψέματα του.

Σαρακοστή λοιπόν . Ορμήστε. Με το γνωστό τρόπο. Για το μαρτύριο και την ανάσταση γι΄αυτή τη ζωή είμαστε ήσυχοι.
Κάποιος άλλος θα τα κάνει για τη πάρτη μας......