Θυμάμαι μια κουβέντα που ο πατέρας μου είπε όταν ήμουν πολύ μικρή ακόμα, στα πρώτα χρόνια της εφηβείας. Οταν μου μίλησε έτσι, απόρησα γιατί δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί μου είπε πολύ συγκεκριμένα ,
«Στη ζωή σου ένα πράγμα πρόσεξε μόνο, όλα τ΄αλλα δε με νοιάζουν. Μην αφήσεις ποτέ κανέναν να σ΄εκβιάσει όποια και να είναι η απειλή..»
Θυμάμαι σκέφτηκα τότε, απ΄ολα τα πρόσεχε που μπορουσε να μου πει ο πατέρας, σκέφτηκε αυτό σε μένα που ήμουν ακόμα τόσο μικρή?
Λόγω αδυναμίας και πίστης όμως σ΄αυτό τον υπέροχο άνθρωπο, που ακόμα σήμερα με κάνει να απορώ για διάφορα, το ακολούθησα πιστά.
Σαν ευαγγέλιο.
Ο φάρος στο δρόμο μου έγινε η ενδέκατη εντολή μου.
«Μην αφήσεις τον πλησίον σου να σ’εκβιάσει»
Ποτέ δεν είχα φανταστεί τι εύρος δραστηριοτήτων, ανθρώπινων σχέσεων, συναλλαγών καλύπτει αυτή η εντολή.
Πίστευα ότι ο εκβιασμός ήταν κάτι σαν κι αυτό που βλέπαμε σε κάτι μαφιόζικες ταινίες, ή σε μικρότερο βαθμό η κουβέντα που πέταγε ο σπασίκλας στο διπλανό θρανίο «θα το πω στη κυρία....»
Πέρασε καιρός να καταλάβω ότι το να μην υποκύπτεις σε οποιοδήποτε εκβιασμό ήταν το εισιτήριο για την πραγματική μου ελευθερία.
Και κατάλαβα επίσης ότι ο εκβιασμός δεν είναι κάτι που κάπου απο κάποιον θα συναντήσω.
Εκβιασμός ήταν η δομή της κοινωνίας που ζούσα.
Κάθε βήμα που προχώραγα αναγνώριζα «έναν εκβιαστάκο». Σε κάθε ανθρώπινη ταπείνωση, σε κάθε ανθρώπιν αγωνία κρυβόταν από πίσω «ο εκβιασμός του πλησίον».
Από τη κοπελιά που έμενε έγγυος και πήγαινε σ΄ενα κομπογιανίτη στα κρυφά τον πλήρωνε όσο όσο με μόνο γνώμονα όχι την υγεία της αλλά τον πατέρα της «που αν το μάθαινε κάηκε...», μέχρι τα μεγάλα πολιτικά σκάνδαλα, από πίσω κρυβόταν ο κύριος Εκβιασμός.
Ο μηχανισμός του εκβιασμού είναι τόσο πολύπλοκος όσο και ολόκληρη η δομή μιας κοινωνίας που βασίζεται σ΄αυτόν.
Απόρροια μιας πολιτικής εκβιασμου των πολιτών κι ενός Θεού που εκβιάζει επίσης.
Απέναντι το ανθρωπάκι δούλος φοβισμένος της ΑΠΩΛΕΙΑΣ.
Αν γίνει αυτό θα χάσω εκείνο.
Αν γίνει αυτό θα μου κάνουν εκείνο.
Η απώλεια χρημάτων, οικογένειας ή αξιοπρέπειας βασίζεται στο φόβο κάποιου που σ΄εκβιάζει ότι έχει βρει το τρόπο να στα αφαιρέσει.
Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ αναλογίζομαι εκείνη του κουβέντα με το γέροντα. Και καταλαβαίνω πιά γιατί τόσο νωρίς μου τοπε...
Νασαι καλά πατέρα.
Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου