Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΙΔΙΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ "ΑΛΛΟΥΣ"

Αυριο γιορτάζουμε το ΟΧΙ.
Γιορτάζουμε το ΝΑΙ στην ελευθερία.
Κάποια στιγμή ας ενώσουμε τα κενά της ιστορίας, και με απλή λογική, χωρίς φόβους, χωρίς μίση, ας αναλογιστούμε όλοι εμείς που δεν ζήσαμε τότε, ποιός έχει τελικά έχει πει τα ΟΧΙ σ΄αυτή τη βασανισμένη και πανέμορφη πατρίδα.
Ποιοί δώσανε κάθε φόρα στην ιστορία, συνέχεια και ουσιαστική έννοια σ΄αυτή την ιερή λέξη.

Η ιστορία αυτού του τόπου γράφτηκε πάντα μετρώντας αντοχές και περίσσιο θάρρος. Γράφτηκε από άντρες που κι ο θάνατος ακόμα ήταν λίγος μπροστά τους.
Κι η ισορροπία το θέλησε όσο γίγαντες ήταν οι ήρωες τόσο χοντροκομένοι ναναι οι προδότες.
Οσες φορές το θάρρος περίσεψε άλλο τόσο να περίσευει κι η δειλία.
Οσες αλήθειες είπωθηκαν τόσα ψέματα τις βρώμισαν.
Οσο αγαπήθηκε αυτός ο τόπος άλλο τόσο μισήθηκε.

Πεδίο αντιπαράθεσης αιώνιο του μεγαλείου ενάντια στη μικρότητα.

Οι κορμοστασιές γιγάντων να συνθλίβουν ακόμα και τους θεούς και μετά να πέφτουν από το βέλος ενός ασήμαντου προδότη.
Κάθε βήμα μετριέται με δόξα και οδύνη.
Με περηφάνεια και με ντροπή.

Το να τιμήσεις το χώμα που πατάς δεν είναι εύκολο πράγμα. Οσοι το κατόρθωσαν είχαν ήδη νικήσει το σκοτάδι πριν θανατωθούν κι είχαν ταξιδέψει στην αιωνιότητά τους πριν καν κάνουν το πρώτο βήμα τους στη γη.
Το να το ντροπιάσεις όμως είναι πολύ πιο απλό και ανώδυνο.

Αραγε φτάσαμε στην εποχή που δε περισεύει πια θάρρος αλλά εφιάλτες?
Φτάσαμε σ΄εκείνο το σημείο όπου η αγάπη για τη πατρίδα μοιάζει ντροπή και το ξεπούλημα της μοιάζει λογική συνέπεια και απλά αναγκαίο κακό?....

Πέρασα χρόνια να σκέφτομαι ποιός είναι φιλόπατρις τελικά.
Κι η απάντηση είναι τόσο απλή.
Οποιος δεν άφησε να του κόψουν το νήμα.
Υπάρχει ένας λώρος που ενώνει το χθες , το σήμερα, το αύριο κι αν το το κόψεις χάνεις τα φτερά σου και μένεις για πάντα καρφωμένος σε δυο τετράγωνα να μετράς τη μιζερια των ημερών...

Ολη τη ζωή θα προσπαθήσουν να σε πείσουν ότι το να αγαπάς τη πατρίδα αυτή, είναι άχρηστο. Κι αν δε μπορέσουν να σε πείσουν, θα ονομάσουν τους προδότες πατριώτες για να τους μοιάζουν και νάναι ήσυχοι κι εσύ πλανεμένος να ξεχάσεις.

Βουητό γύρω απο τ΄αυτιά, σκόνη στα μάτια, σκοινιά στα χέρια, καρφιά στα πόδια μέχρι να σε πείσουν ότι το ν΄αγαπάς τη πατρίδα είναι ανούσιο κι ίσως και βλαβερό.
Ετσι λένε οι άπατρεις. Ετσι λένε οι άνιδροι και άοσμοι αυτού του κόσμου.
ΟΧΙ.
Δεν είναι έτσι.

Το ότι εσύ δεν έμαθες ποτέ τι σημαίνει αγάπη δεν θα μ΄εμποδίσει ν΄αγαπήσω.
Το ότι εσύ δεν έμαθες ποτέ τι σημαίνει σεβασμός, ηθική, πεφηφάνεια, μεγαλείο δε σημαίνει ότι κι εγώ θ΄αρνηθώ να τα φτάσω.
Η δικαιολογία της ανυπαρξίας σας, δεν μειώνει την ύπαρξη και την αξία αυτού εδώ του τόπου.

Γιατί εδώ κατοικούν οι πέτρινοι. Οσοι λίγοι κι αν έχουν μείνει.
Και θα κατοικούν μέχρι το τέλος των ημερών για να είναι η απόδειξη ότι το να μείνεις μικρός, ασήμαντος, τιποτένιος και φοβιτσιάρης δεν είναι ιστορία, δεν είναι αναγκαίο κακό, αλλά ταπεινή δικαιολογία εκείνων που κάτι άλλο δεν μπορούν να γίνουν.
Εκείνων που δυστυχώς δεν θα μπορέσουν ποτέ να υπερασπίσουν Θερμοπύλες.

Οτι μπορέσατε κάνατε για να μην ξαναγραφτει σελίδα ένδοξη εδώ κάτω.
Οσο μπορέσατε βοηθήσατε με νύχια και με δόντια τ΄ανδρείκελα να σταθούν στα πόδια τους για να καταφέρουν να πάρουν τη δόξα από τα νιάτα που φύτρωναν στα αρχαία χωράφια και να μοιάσει αυτή εδώ η πατρίδα μικρή, φτωχή κι ασήμαντη.
Θέλατε να λέμε έλληνες και να κολλάμε και το «μετα συγχωρήσεως» στο τέλος.
Θέλατε να ονομάσετε έλληνες αυτά τα κακέκτυπα αντίγραφά σας που τάχετε διασκορπίσει δεξιά κι αριστερά κι έχουν πιάσει τα πόστα φωνάζοντας θρασύτατα ότι έλληνες είναι κι αυτοί.

Το καταφέρατε άραγε?
ΟΧΙ ή ΝΑΙ?
Θα δείξει.

Και για όποιο πει ότι μ΄επιασε ένα ξαφνικό κύμα εθνικισμού ή ότι δήποτε άλλη μπούρδα πει, λέω καλά κάνω.

Νεοέλληνας δεν υπήρξα ούτε θα υπάρξω ποτέ.
Και βαρέθηκα να το κρύβω λες κι είναι ντροπή.
Ερχεται καιρός που θα νοιώσουν όλη τη ντροπή μαζί όλοι όσοι συνεργάστηκαν στο έγκλημα της δημιουργίας αυτού του κακόγουστου αστείου που οικειοποιήθηκε ένα όνομα που δεν του άξιζε.

Επι τέλους γιατί όλοι να πρέπει να βράζουμε στο ίδιο καζάνι?
Τι σχέση έχουν οι μεν με τους δε?
Επειδή μπήκα σπίτι σου και στογγυλοκάθησα στο καναπέ σου, αυτό με κάνει και συν-νοικοκύρη?
Επειδή δεν ένοιωσες ποτέ την ανάγκη ν΄αναλογιστείς από που έρχεσαι, τι είσαι, που πας και πως θα τιμήσεις τη ζωή σου, πρέπει το ίδιο ναμαι κι εγώ με σένα.

ΟΧΙ

Η ελλάδα χωρίζεται σε δυο κομμάτια.
Σε δυο κόσμους που υπάρχουν και ζουν κοντά ο ένας με τον άλλον αλλά δεν έχουν συναντηθεί στ΄αληθεια ποτέ.

Αιώνες τώρα γαυγίζει ένα κομμάτι ξένο. Ενα κομμάτι που δεν έμαθε ποτέ τι γράφτηκε σ΄αυτό εδώ το χώμα.
Φτάνει.

Δε γιορτάζω μαζί σας αύριο. Γιατί τους αγώνες τους κάνατε πανυγήρια. Τους ήρωες τους σκοτώσατε δυο φορές και εκατό φορές σκοτώσατε τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους. Δεν είναι ώρα για γιορτές τώρα. Είναι καιρός για σκέψη και για μόρφωση ξανά απ΄την αρχή.

3 σχόλια:

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Γιατι η αγνη αγαπη για την πατριδα να μου αποκλειει το δικαιωμα να ονειρευομαι εναν κοσμο διχως συννορα?
Γιατι να πρεπει να νιωθω ειτε εθνικιστης ειτε απατρης, ανιδρος, αοσμος?
Γιατι πετρινος να εισαι εσυ που απαιτεις την αποκλειστικοτητα στο δικαιωμα της αρχαιας κληρονομιας κι οχι εγω που αναγνωριζω αυτο το δικαιωμα και σ οποιον αλλον αγαπα να πιστευει στον ελληνικο πολιτισμο? Ειναι τελικα Ελληνας οποιος διεπεται της ελληνικης παιδειας η οχι?
Το κακογουστο αυτο αστειο που οικειοποιηθηκε το ονομα δεν το αξιζε λες. Αλλα ποιος το αποφασιζει αυτο, οτι δλδ δεν το αξιζε, εσυ, εγω , η ιστορια ? Εγω κι εσυ μπορουμε να κρινουμε αλλα ποιος το αποφασιζει σε ρωτω εγω, ε?
Λες, "επιτελους γιατι πρεπει ολοι να βραζουμε στο ιδιο καζανι?" και δε φοβασαι ποσο πολυ μπορει να παρεξηγηθει μια τετοια σου θεση ετσι ξερη και χωρις περαιτερω διευκρινησεις ?
Λες "τι σχεση εχουν οι μεν με τους δε?". Μηπως οτι ειναι ολοι ανθρωποι με μια κοινη μοιρα να συνυπαρξουν και να ευημερισουν ως γειτονες, κι ως συνανθρωποι ?
Μηπως?
Ηρωες και προδοτες υπηρξαν οχι γιατι το θελησε η...ισορροπια αλλα τα συμφεροντα. Αυτα που μας διαφεντευαν παντα και που σ αυτα ακριβως εναντια παλευαν παντοτε οι γιγαντες, οι πετρινοι. Κι αν ακομα εχουν καποιο καθηκον οι γιγαντες αυτοι που εναπομειναν, αυτο ειναι ακριβως να ξεμακρεψουν τη ματια τους απ τα μικρα , τα ασημαντα, τα παρωχημενα και να αγωνιστουν για εναν κοσμο ειρηνης, προοδου κι ευημεριας για ολους τους φτωχους κι αδικημενους αυτου του κοσμου. Να παλεψουνε, περα απο παθη και μικροτητες, περα απο συννορα και διαχωρισμους. Οι νεες μαχες πρεπει να δωθουν για μια ζωη χωρις μιση, χωρις συρματοπλεγματα, χωρις αποκλεισμους. Οι παγκοσμιες κληρονομιες να γινουν κοινη παιδεια ολων. Η μαχη εναντια στην εκμεταλλευση ανθρωπου απο ανθρωπο ενατια στον ρατσισμο, στην ξενοφοβια, στον καπιταλισμο και τον ιμπεριαλισμο, αυτα να φτιαξουν τις νεες πατριδες. Οι πατριδες με την παλια εννοια, με τα χαρακωματα και τις υποταγες στο συμφερον ενος εκαστου δεν εφτιαξαν καλυτερους κοσμους. Καθε λαος εχει δικαιωμα να ονομαζεται και να πιστευει σε οτι θελει. Πως να του ζητησεις εσυ κι εγω ν αλλαξει ταυτοτητα οταν ο ιδιος αυτην πιστευει ακομα κι πλαστα του την δωσανε?
Η γιαγια μου εμενα μ εμαθε πως ειμαι θεσσαλος. Αυτο εμαθα, μ αυτο εζησα, αυτο ειμαι. Η προπροπρογιαγια μπορει να μην ηταν, αλλα εγω αυτο ειμαι αυτο αγαπω και δεν τ αλλαζω.
Ασε λοιπον την εποχη που τρεχει -και που δεν καταλαβαινεις- να φτιαξει το δικο της αυριο και μην προσπαθεις να την αγκιστρωσεις στο χθες. Ετσι κι αλλιως δεν θα τα καταφερεις.
Με αγαπη και σεβασμο.

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Την τελευταια σου προταση ομως την προσυπογραφω απολυτως.
Καληνυχτα.

vasiliskos είπε...

Δεν με πειράζει αν παρεξηγηθώ με όσα έγραψα. Είναι η αποψή μου και περπάτησα σε πάρα πολλά μονοπάτια, πολλα χρόνια με μεγάλη υπομονή μέχρι να καταλήξω σ΄αυτήν. Θα χρειαζόταν ένα ολόκληρο μπλογκ να εξηγήσω τι ακριβώς εννοώ και γιατί. Και δεν υπάρχει λόγος. Δεν έχω φτιάξει το μπλογκάκι ούτε γιατι ανήκω σε κάποια παράταξη και πρέπει να κάνω προπαγάνδα, ούτε γιατί φιλοδοξώ να μου πουν μπράβο, ούτε γιατί θέλω να ταράξω κόσμο. Γράφω τις σκέψεις μου, σαν μονόλογος αλλά πάνω από όλα με ειλικρίνεια. Κι όπως γράφει ο φίλος ο "απ΄αλλου" γράφω σαν να μην με διάβαζε κανείς.