ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ (2)

Σκεφθείτε μόνο ότι μια πατρίδα που έχυσε ποτάμια αίμα για την ελευθερία της, βρέθηκε στο ίδιο τραπέζι με τους "νικητές" λες κι ήταν ένοχη κι έπρεπε να ζητήσει συγνώμη. Λες κι έπρεπε να ντρεπόμαστε. Σκεφθείτε μια πατρίδα που πάνω στα σώματα των παιδιών της, αντί να υψώνεται με το μεγαλείο τους, να χαμηλώνει για να ζητιανέψει. Μια πατρίδα που αναλώθηκε να μισεί αντί να δημιουργεί. Να σκοτώνει αντί να γεννάει. Να χάνει τη ταυτότητά της, τις ρίζες της, να συρικνώνεται και να καταλήγει ο φτωχός, αγράμματος συγγενής ..ποιού?
Σταματάμε στο σήμερα κι αναρωτιόμαστε τι φταίει. Δεν θα το μάθουμε ποτέ αν δε θυμηθούμε. Αν δε πατήσουμε ένα φρένο να σκεφτούμε τι αλήθεια συνέβη και σήμερα ζούμε αυτή την εξαθλίωση. Ο ένας δείχνει με το δάχτυλο των άλλον. Τελικά κι ο ένας κι ο άλλος σε τι διαφέρουν? Κι εμείς στη μέση έχουμε ανάγκη να είμαστε ακόμα μπλεγμένοι σ΄αυτό το ενδοοικογενειακό τους καυγαδάκι? Μήπως πρέπει να ψάξουμε που αλήθεια είναι το σπίτι μας?