ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΝΑ ΜΠΛΟΓΚ ΕΧΕΙ ΑΠΡΕΠΕΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ?

Τι είναι αλήθεια «το απρεπές περιεχόμενο» σ΄ενα μπλογκ?
Για να απαντήσουμε όμως σ΄αυτό το ερώτημα, ίσως θα πρέπει να διευκρινήσουμε τι εννοεί ο καθένας μας ΑΠΡΕΠΕΣ...

Για το Μήτσο απρέπεια είναι να αγγίξεις με τα βρωμοδάχτυλά σου το καλογυαλισμένο αμαξάκι του. Σ΄έσφαξε έτσι και το κάνεις!
Για τη θειά μου τη Μαρίκα, απρέπεια έκανε μια κοπέλα όταν «το δινε».
Η παλαβομένη φανατίλα που μένει παραδίπλα μου θεωρεί ύψιστη απρέπει έτσι και φας κανα κοματάκι τυρί τη μεγάλη βδομάδα. Ξου ξου ξου αντίχρηστε!
Το αφεντικό μου θεωρεί ότι διέπραξα μεγάλη «απρέπεια» έτσι κι αποφασίσω να απεργήσω, να ζητήσω αύξηση, να ζητήσω άδεια γιατί έχω πυρετό να μείνω σπίτι, να τολμήσω να του αντιμιλήσω για το παραμικρό!
Η δασκάλα μου στο σχολείο θεωρούσε απρέπεια όποιο θρασύτατο κωλόπαιδο τολμούσε να αμφισβητήσει τα λεγόμενά της.
Βλέπουμε λοιπόν ότι απρέπεια στην ουσία θεωρεί ο καθένας μας αυτό που «βγαίνει έξω από τα πιστεύω του, τις πεποιθήσεις του, το συμφέρον του».

Οπότε λογικά σκεπτόμενη....

Απρέπεια για μένα είναι,

Το γεροντάκι που πέρνει 400 ευρώ σύνταξη και περιμένει να βγάλει τα σκάρτα η λαική για να πάρει καμμιά σαπιοντομάτα μισοτιμής.
Ο μισθωτός που έχει να μεγαλώσει οικογένεια και σαν απόλυτοι σαδιστές του λένε ότι 700 ή 800 ευρώ του είναι υπεραρκετά για να ζήσει.
Ο ασθενής που περιμένει διπλωμένος από το πόνο πότε θα καβλώσει στο ταμείο του να του κλείσει ένα ραντεβού να δει τι έχει
Ο ασθενής που ψάχνει να βρει να συγκεντρώσει ένα «απρεπέστατο» φακελλάκι για να εγχειρήσει ο πασάς το παιδί του.
Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες που γυρνάνε από κωλοκτίριο σε κωλοκτίριο για να βρουν κάπου να στεγαστούν κι όταν κάποιος χαρτογιακάς κάνει ένα κωλοσχολείο πρέπει να αισθάνονται και υποχρεωμένα.
Τα πεζοδρόμια, οι δρόμοι, τα μέσα μεταφοράς, ο κόσμος ολόκληρος γενικώτερα που δεν έχει γραμμένο κανονικά ένα άτομο που έχει κινητικά προβλήματα.

Επειδή όμως δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι γιατί θα πρέπει να γράψω εγκυκλοπαίδεια...

Ας πούμε ότι απρέπεια είναι όλο αυτό που ζούμε γύρω μας. Είναι η εγκληματική αδιαφορία της πολιτείας για το πόνο και τα βάσανα που μαστίζουν το κοσμάκη, είναι η εγκληματική διαστροφή του κάθε βιτζιόζου που έχει στα χέρια του τα ηνία της εξουσίας, είναι ο συνεχής βομβαρδισμός των παιδιών μας με ψέμματα ψέμματα ψέμματα.

Αυτό είναι κύριοι απρέπεια.

Οπως επίσης από την άλλη μεριά, είναι απρέπεια πολύ πονηρή και ύποπτη, η εκμετάλλευση της διαμαρτυρίας μας από άλλους διεστραμμένους δήθεν επαναστάτες και φιλολαικούς που σκίζουν τα ιμάτια τους για το δίκιο μασουλώντας παχυλά πακέτα από μίζες, εκβιάζοντας, παρανομόντας και απειλώντας αλλά που είναι το ίδιο σάπιοι και ψεύτες. ΟΙ ΔΗΘΕΝ επαναστάτες.

Από τη μία λοιπόν η εξουσία.

Από την άλλη τα τσιράκια της. Αλλα ενδεδυμένα με τη μάσκα του υπηρέτη άλλα το αντίθετο με τη μάσκα του τάχα επαναστάτη για να γίνεται μπούγιο...

Κι από την άλλη μεριά είναι οι ασήμαντες, μικρές φωνές μας, όσων στο πετσί μας ζούμε αυτή την κάθε απρέπεια αυτού του συστήματος.

Θέλετε τα μπλογκ να γίνουν επώνυμα?. Ξέρω γιατί το θέλετε. Γιατί ο «επώνυμος» δεν έχει πρόβλημα κάποια στιγμή να γράψει «και επώνυμα». Ο επώνυμος έχει πλάτες, έχει πιασίματα έχει άκρες. Δεν ψάχνεται αυτόν.
Ψάχνεται τον ανώνυμο που είτε πει το ονομά του είτε όχι, κανείς δεν τον ξέρει, δεν έχει άκρες, δεν έχει μέσα απλά είναι «σκεπτόμενος και θαρραλέος».

Αυτό θεωρείτε εσείς απρέπεια. Το θράσος της άποψης είναι για σας μέγιστη απρέπεια και πρέπει να παταχθεί άμεσα.

Παλιά όταν φωνάζαμε είχαμε το χαφιέ από δίπλα που μας εκβίαζε. Βούλωστο γιατί κι εσύ κι ολο σου το σόι θα βρεθείτε στο χαντάκι κομματάκια.
Τώρα υπάρχει άμεση ανάγκη νέου χαφιέ.
Οχι για τον επώνυμο, για τον ανώνυμο....

ΥΣ. Βλέποντας τη ταμπελίτσα που βγαίνει στο γκουγκλ για το Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ στεναχωρήθηκα ειλικρινά , μπορεί να διαφωνώ ή να συμφωνώ με το Βασίλη σ΄ενα σωρό θέματα. Ομως σίγουρα ξέρω ένα πράγμα. Οτι αναμφισβήτητα είναι «ευπρεπής» όπως η αληθινή έννοια της λέξης προστάζει. Και το γράφω αυτό ακόμα κι αν ξέρω ότι σιχαίνεται εντελώς την οποιουδήποτε είδους υποστήριξη ακόμα κι από ένα φίλο.
Ομως κι εγώ σιχαίνομαι όλο αυτό το πανηγύρι που μόλις ξεκίνησε, και στο τέλος θα θάψει αυτό που από την αρχή φαινόταν ότι θα θαφτεί. Τους μη δήθεν.

Τη καλημέρα μου σε όλους.