Η ΠΟΝΗΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ

Τη φιλενάδα την δημόσια αυτοκριτική τη συναντάμε συνέχεια στο δρόμο μας. Ανθρωποι απλοί εκείνοι του συρμού δηλαδή κι ανθρωποι επιφανείς που παίρνουν εκείνο το κακόμοιρο ύφος και είσαι έτοιμος να τους βάλεις ένα βοήθημα στο λογαριασμό τους στη τράπεζα. Ανθρωπάκια δηλαδή γενικωτερα.

Ποιός είναι άραγε ο ρόλος της? "Συγνώμη που δεν σ'εχω πάρει τόσο καιρό τηλέφωνο. Το ξέρω είμαι γαϊδούρι. Είμαι εντελώς απαράδεκτος απέναντί σου" λέει κάποιος. Αυτό σημαίνει ότι την επόμενη μέρα δεν θα είναι πια γαϊδουρι? "Χάλια είναι όλα ρε παιδιά, μεγάλη αδικία σου λέω, κι εμείς μήπως κάνουμε τίποτα. Είμαστε ασυγχώρητοι, ξεχάσαμε τις ιδέες μας, τις μάχες μας κι έχουμε βολευτεί" κουβεντιάζει η παρεϊτσα πίνοντας τις φραπεδιές στην οκτάωρη παραμονή σ'ενα κλασικ καφε. Την επόμενη μέρα θα πετάξουν τους φραπέδες και θα βγούν στο δρόμο? "Είσαι ο καλύτερος άνθρωπος κι εγώ ο χειρότερος. Δεν αξίζω τίποτα και πολύ περισσότερο για σένα" λέει κατά τη διάρκεια του "εδώ και τώρα χωρίζουμε αν δεν το κατάλαβες" νεαρός. Την επόμενη μέρα θα μετατραπεί σε τεφαρίκι?

Η δημόσια αυτοκριτική λοιπόν μοιάζει με μια μόνιμη πρόβα της προθανάτιας έκκλησης συγχώρεσης. Κάνω τις βρωμίες μου, συμμετέχω στις βρωμίες των άλλων, έχω απόλυτη επίγνωση ότι είμαι ένας βλάκας και μισός αλλά τι με ξεχωρίζει απέναντι στον άλλο ώστε, να συνεχίσω να είμαι βλάκας αλλά να μην φάω και κανένα βρωμόξυλο? ΤΟ ΠΑΡΕΔΕΧΤΗΚΑ.

Είναι η επίγνωση του ότι όταν όλα έχουν γίνει σκούρα γιατί εγώ τα έκανα έτσι, προλαβαίνω να παραστήσω ότι τα κατάλαβα κι είμαι έτοιμος ν'αλλάξω. Είναι το δημόσιο αυτομαστίγωμα που έχω τη πονηριά να κάνω και να θεωρηθώ κιόλας ξεχωριστά σκεπτόμενο άτομο!!!!

Η μόνη διαφορά με την "ύστατη" συγνώμη που πρέπει να ζητήσω από τον μεγάλο εκεί πάνω είναι ότι σ'εκείνον έτσι κι αλλοιώς θα το εννοώ γιατί δεν έχει άλλο περιθώριο. Ο πάτερ Αγάπιος είναι από πάνω με το ευαγγέλιο και το σταυρό και με κοιτάέι με βλέμμα "ζήτα και μια συγνώμη γαϊδούρι τουλάχιστον γιατί ούτε το κουδούνι δεν θα σ'αφήσουν να χτυπήσεις". κι εκεί δεν έχει άλλα.

Προσέχτε λοιπόν όλες τις φράσεις που ξεκινάνε από "το γνωρίζω πως αλλά" "έχω κάνει πολλά σφάλματα αλλλά κάτι με πιάνει" "ξέρω ότι φέρθηκα εγωιστικά είμαι τιποτένιος" "ο τελευταίος άνθρωπος που θα έπρεπε να κάνω κακό ήταν ο χ" "κοιτώντας βαθειά μέσα μου είδα ότι δεν" "έχω συνειδητοποιήσει ότι αλλά " "είμαι βαθειά μετανιωμένος γιατί εξακολουθώ" "σκατάς είμαι κι εγώ μη το ψάχνεις" "λυπάμαι αν σ'εστειλα στο ψυχιατρείο" "μπορείς να με χτυπήσεις αν θέλεις" και όλα τα παράγωγα!!!!