Χθες χάθηκε η γατούλα μου. Δεν ξέρω πως. Οσοι ξέρουν θα καταλάβουν τι επικρατεί μέσα στο σπίτι. Οσοι ξέρουν τι είναι το δέσιμο αυτό. Είμαστε όλοι χάλια. Θαθελα απλά να γυρίσει και να είναι καλά. Η ας μη γυρίσει κι ας είναι καλά. Αναρωτιέμαι αν έβαλε το χέρι του πάλι κάποιος από τους "υπανθρώπους" που βρίσκονται εδώ γύρω μας κι έριξε καμμιά φόλα. Εχει γίνει πολλές φορές στη γειτονιά...
Νεφέλη τη λέγανε. Κι ήταν μια πανέξυπνη πονηρή μουσούδα. Είχαμε φτάσει σε τέτοιο σημείο συνενόησης που νομίζαμε ότι σε λίγο είτε εκείνη θα μίλαγε ανθρώπινα είτε εμείς θα μαθαίναμε τα γατίσια..
Κάτι άλλαξε από χτες εδώ μέσα. Κι είναι άσχημο.
Δευτέρα 28 Απριλίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg){kind=small}
1 σχόλιο:
σε νιωθω.
αλλά συμβαινουν καθε μερα, μας αρεσει ή οχι.
δεν θυμαμαι ποσα γατια εχω μεγαλωσει για να τα βρω πατημενα απο αυτοκινητα ή ψοφια απο φολα.
στην τελικη, ανθρωποι και γατες πανε κι ερχονται.
ας ριξουμε αλλον ενα αστερια στην θαλασσα, ας μεγαλωσουμε αλλο ενα γατι.
Δημοσίευση σχολίου