επαγγελματικη και ερασιτεχνικη επαιτεια

σημερα κλεψανε το πορτοφολι της γυναικας μου στο σουπερ μαρκετ, με 160 ευρω μεσα.
νο προμπλεμ, θα επιβιωσουμε και χωρις αυτα και πρεπει καπως να ζησουν και οι κλεφτες για να μην γινουν κλεφτες, ε?
αστε την εκπαιδευση, την επιμονη, την υπομονη που χρειαζεται η εκπαιδευση τους, συν την επικινδυνοτητα του επαγγελματος (για συνταξη δε λεω τιποτα γιατι ουτε εμεις θα παρουμε).

ενυ γουεϊ, την ξαναπαω εγω στο σουπερ μαρκετ να πληρωσει και επειδη γινοταν της πουτανας (και οχι της κακομοιρας) την περιμενα στο παρκινγκ.

στην εξοδο καθοταν μια αλλοδαπη αδυνατη κοπελα, ντυμενη με καθημερινα ρουχα απο τα κινεζικα οπως ολοι μας, με ενα πλαστικο ποτηρακι στο χερι και περιμενε.
λεω περιμενε γιατι δεν ζητιανευε, δεν κλαιγοταν, δεν εκλιπαρουσε, δεν ζηταγε καν.
καθοταν εκει και περιμενε, απλα περιμενε να της δωσει καποιος κατι.
το ποτηρακι ηταν το μονο σημαδι επαιτειας πανω της.

την παρατηρουσα και διαπιστωσα οτι ηταν και εγκυος λιγων μηνων.
περασε κανα μισαωρο και κανεις δεν της ειχε δωσει ουτε ενα δεκαλεπτο.
γιατι απλα η κοπελα δεν ηξερε να ζητιανευει!

δεν ηταν επαγγελματιας ωστε να φροντισει το ντυσιμο της, το λουκ της, το τι ψυχοπλακωτικη ιστορια θα λεει για να της δωσουν ελεημοσυνη.
δεν φροντιζε καν να δειξει την εγκυμοσυνη της.

αυτη ειχε πραγματικα αναγκη και την ειχαν υποχρεωσει οι συνθηκες να κραταει το κυπελλακι.
και ομως περναγε απαρατηρητη απο τους φορτωμενους με ψωνια πελατες του σουπερ μαρκετ.
οι επαγγελματιες ζητιανοι ξερουν να σας ενοχλουν με την προβολη της δυστυχιας, της δυστυχιας που απο μονοι σας δεν βλεπετε και προσπερνατε.

τι ειχε πει ο Χριστος ρε γαμωτο για το ποιος τον περιθαλπτει ή τον ταϊζει?
τον κερασατε καμια τυροπιτα μερες που ειναι?

ΥΓ. ηθελα να το γραψω εδω γιατι εχω καιρο να γραψω στο μπλογκακι του βασιλισκου, και επεσα πανω στο τελευταιο ποστ του (πουτανα συγχρονικοτητα).
το παραθετω λοιπον μαζι με τα σεβη μου!