ΥΠΕΡΑΝΩ ΥΠΟΨΙΑΣ...

Οι παιδόφιλοι «άτομα υπεράνω υποψίας»
Η αγαπημένη μου έκφραση. Υπεράνω υποψίας..
Τι είναι άραγε υπεράνω υποψίας? Τι καθορίζει εκείνο το γλυκό εφησυχασμό έναντι κάποιου.

Αγαπημένοι μου συνάνθρωποι χαίρομαι ειλικρινά όταν βλέπω να τρώτε στη μούρη εκείνο που έχετε ορίσει «καθωσπρέπει», εκείνο που περνάει από δίπλα σας και είναι «στα πλαίσια». Κι επειδή είμαι πολύ κακιά θα χαρώ ιδιαίτερα να γίνεται εσείς οι ίδιοι κάποια μέρα πρωταγωνιστές στις διεστραμένες φαντασιώσεις ενός υποκειμένου.

Ολα τα δάχτυλα από τότε που θυμάμαι τον ευαυτό μου, μου έδειχναν ένα φωτεινό παράδειγμα. Μου στρίβαν το κεφάλι επίμονα σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις να μου χώσουν βαθειά μέσα στο κέντρο της σκέψης μου αυτό που θα πρεπε να θεωρώ «εντάξει».

Το παιδάκι που δεν έκλαιγε ποτέ, το παιδάκι που χλαπάκιαζε όλο το φαί και δεν καταντούσε υστερική τη μανουλα, το παιδάκι που δεν έκανε σκανδαλιές στο σχολείο, το κοριτσάκι που δεν κοιτούσε «δεξιά κι αριστερά», το αγοράκι που ήθελε να γίνει γιατρός, τη κοπέλα που φύλαγε τη παρθενιά της, το νεαρό που έβρισκε μια καλή προίκα, το κανακάρη που μπήκε στο δημόσιο, τη κανακάρισα που ήταν δούλα και κυρά, εκείνη που τις έτρωγε αλλά έμενε, εκείνο που τις έριχνε αλλά δεν τον έπιανε κανείς...

Το τσιγγούναρο το μπαρμπα Σταύρο που έπινε το μεδούλι των άλλων και τοκανε κομπόδεμα άκουσα να τον λένε «προνοητικό και συμαζεμένο»
Τη καριόλα τη Καίτη που μέσα της αντί για αίμα είχε φαρμάκι ακουσα να τη λένε «σπουδαία νοικοκυρά»
Το χαφιέ του γραφείου τον Γιωργάκη, ονόμασαν «δουλευταρά...»
Κάτω από αυτά τα όρια του γελοίου καθωσπρεπισμού σας κρυβόταν πάντα όλη η σαπίλα αυτού του κόσμου ντυμένη σαν νύφη...

Κάθε δειλός, κάθε γλοιώδης, κάθε πλάσμα που στερούταν φαντασίας, έμπνευσης, που δεν είχε τίποτα το ουσιώδες να πει και καμμιά διάθεση να δώσει χρώμα στη μιζέρια του, κάθε πιόνακι των «αρμοδίων» έβρισκε καταφύγιο κάτω από τα φτερά «του καθως πρέπει».

Πήγαινε στη καθως πρέπει δουλίτσα αλλά μπορούσε να ξυλοφορτώνει τα παιδιά του.
Μπορεί να ήταν μια γυναίκα ύπουλη, πονηρή, συμφεροντολόγα αλλά ήταν καλή νοικοκυρά.
Μπορεί να εκμεταλλευόταν τους δύστυχους υπαλλήλους στη δουλειά αλλά άναβε κεριά στην εκκλησία.
Μπορεί να παντρεύτηκε μια γυναίκα που σιχαινόταν να τη βλέπει για τη προίκα της αλλά τα αυγάτισε κι έγινε πρώτος.
Μπορεί ναχε πετάξει τους γονείς του σ΄ενα γηροκομείο του κερατά, αλλά ήταν αξιοσέβαστος επιστήμονας.

Πίσω από τον άνθρωπο υπεράνω υποψίας κρύβεται η υποκρισία αυτού του κόσμου. Κι εκείνος το ξέρει.
Γιατί στο υπεράνω υποψίας που του δίνεται έτσι απλόχερα από μια κοινωνία υπερφίαλη, άχρωμη, στενοκέφαλη και το σπουδαιότερο, διεφθαρμένη, εκείνος βρίσκει το άλλοθί του. Βρίσκει το τρόπο να κερδίσει χρόνο για τις βρωμοδουλειές του.

Ηταν το καλύτερο παιδί λέει η γειτόνισσα στα κανάλια, (εκείνη η γνωστή γειτόνισσα που κρέμεται από τα παράθυρα τα βράδυα ν΄ακούσει τι λένε οι διπλανοί, αν τσακώνονται πάλι....), με ένα περίλυπο ύφος .
Πως είχε κρίνει ότι ήταν το καλύτερο παιδί?
Φόραγε κουστούμι?
Είχε αυτοκίνητο?
Βοήθαγε τη γυναίκα του στα ψώνια το σάβατο?
Πήγαινε στην εκλησία?
Δούλευε σ΄ενα αξιόλογο γραφείο?
Εκανε ησυχία τα μεσημέρια?
Δεν έφερνε γκόμενες στο σπίτι?

Το κάθε παιδόφιλο το κάθε κάθαρμα σ΄αυτό το κόσμο το φτιάχνει ένα σύνολο διεφθαρμένο που του δίνει άλλοθι. Γεννιούνται σ΄ενα κόσμο που επιτρέπει τόση πολύ σαπίλα, που επιτρέπει τόσο μεγάλη διαφθορά, γιατί λοιπόν να μην αποδεχτεί άλλο ένα βίτσιο?...

Τους δίνει άλλοθι γιατί αυτό που κάνουν το βλέπουν εντελώς φυσιολογικό όπως φυσιολογικό βλέπει ο νταβατζής να κλειδώνει ένα κοριτσάκι στο δωμάτιο και να το περνάνε πενήντα την ημέρα, όπως βλέπει ο έμπορος στη γωνία το παιδάκι που σέρνεται μισοπεθαμένο και του δίνει ακόμα μια δόση, όπως βλέπει ο άντρας ο μάγκας ο καραμπουζουκλής την οικογένεια που ξυλοφορτώνει και βρίζει χυδαία από το πρωί ως το βράδυ (ενίοτε πηδάει και τη κόρη εντελώς φυσιολογικά), όπως φυσιολογικό είναι εκατομύρια παιδιά να σέρνονται στη γη ψαχουλεύοντας ένα σκουλήκι να φάνε για να μη πεθάνουν, κι άλλα να σκάνε γεμάτα χοληστερόλη και τριγλυκερίδια από τα 10 τους, όπως φυσιολογικό είναι να τ΄ακουμπάς και να παίρνεις το νεφρό πριν από το φτωχομπινέ που ήταν πριν από σένα, όπως φυσιολογικό είναι να εκβιάζεις δυό γονιούς να στα ακουμπήσουν αλλοιώς το παιδί δεν εγχειρίζεται....

Κι επειδή ο κατάλογος είναι τόσο μεγάλος που θα χρειαζόταν να γράψω σελίδες ατελείωτες.....

Οπως φυσιολογικό είναι να ζεις σε ένα κράτος που αν ζεις ή αν πεθαίνεις δεν ενδιαφέρθηκε ούτε θα ενδιαφερθεί ποτέ. Εκείνο το ίδιο το κράτος που βγάζει χρήμα από τα βάσανά σου, που σε στέλνει να σκοτωθείς στους πολέμους που κατασκευάζει, που σου πασάρει σκατοτρόφιμα , σκατονερά και σκατοαέρα σε τιμή χρυσου....

Κι αυτοί λοιπόν να είστε βέβαιοι ότι σας κοιτάζουν απορημένοι?
Μα τι κάναμε τόσο φοβερό....
Αφού πληρώνουμε τους φόρους και ψηφίζουμε....
Αφού κατά τ΄αλλα είμαστε υπεράνω υποψίας.....

ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΙ ΟΛΟΙ....

Είναι τόσο οδυνηρό να βλέπεις, να κατανοείς κι να μην έχεις καμμιά δύναμη να τα κάνεις όλα στάχτη και μπούρμπερη. Να πρέπει ντε και καλά να έχεις το ίδιο όνομα με όλο αυτό το συρφετό. Ανθρωπος τη στιγμή που το εργοστάσιο που κατασκεύαζε ΚΑΙ ανθρώπους έχει κλείσει προ πολλού.

Τι κάνουμε εδώ φίλε μου... Τι?