ΚΑΤ΄ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΩΣΗ.

Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΕΝΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ.

Η ανεξαρτησία των πολιτών εξαρτάται από την ανεξαρτησία του κράτους που με τη σειρά της εξαρτάται από μια σειρά παράγοντες. Ζούμε υπό την κυβέρνηση των Τραπεζών που είναι ο έλεγχος του χρήματος και η καρδιά του συστήματος. Ενα σύστημα που φαίνεται πολύπλοκο μα που στην ουσία του έχει πολύ συγκεκριμένους και απλούς μηχανισμούς.

Το σύστημα δεν έρχεται καν σε επαφή με την παραγωγική πραγματικότητα. Την ρυθμίζει, την ελέγχει, την κατευθύνει μέσα από τα γραφεία της.
Τι σημαίνει συζήτηση των συνδικάτων με τους κυβερνητικούς παράγοντες?
Τι σημαίνει αλήθεια συνδικάτο και κυβέρνηση για τον πραγματικό εξουσιαστή?
Ο εκπρόσωπός του και ο σκύλος του του εκπροσώπου του.

Δεν είμαστε πια ούτε το σκυλί κάποιου αφέντη.
Είμαστε το σκυλί που που το παρατήσανε σ’ενα πρόχειρο καταφύγιο ενώ η οικογένεια έχει πάει διακοπές. Η κυβέρνηση άντε το πολύ να είναι το παραπαίδι πουχουν βάλει να ρίχνει λίγο φαί και νερό.

Η ανεξαρτησία μας, η περηφάνεια μας, η ανάπτυξη του πολιτισμού μας, η καλυτέρευση της ζωής μας, υπό αυτές της συνθήκες είναι μια ουτοπία.
Αν αυτός που ρυθμίζει τις τύχες σου δεν έχει ούτε πατρίδα, ούτε ιδεολογίες, ούτε θρησκεία, ούτε καν πρόσωπο τι μπορείς να απαιτήσεις από αυτόν?

Αν απέναντί σου βρίσκεται ένα νόμισμα θα συζητήσεις για το αν τα παιδιά σου έχουν να φάνε ή όχι?
Μπορείς να συζητήσεις για το γέρο που θα πεθάνει από το κρύο με τη ψωροσύνταξη με ένα νόμισμα?
Αφού οι ίδιοι οι εξουσιαστές αυτού του νομίσματος είναι απόλυτοι σκλάβοι του. Υπάρχουν και λειτουργούν σε σχέση μ’αυτή και το αυγάτισμά του, πως θα μπορέσεις να βρεις έστω ένα ελάχιστο σημείο επαφής?

Γι’αυτό και η μορφή που έχουν σήμερα οι άνθρωποι, η προσωπικότητά τους, η αντίληψή τους, οι επιθυμίες τους είναι μικρές καρικατούρες της μιας και μέγιστης.
Είναι οι ταπεινές καρικατούρες της απληστίας, της φιλοδοξίας, του κέρδους, του ανθρώπου χωρίς ιδανικά, χωρίς πνευματική καλλιέργεια.

Ο μεγάλος τραπεζίτης έχει δημιουργήσει κοινωνίες που αποτελούνται από ανθρώπους-καρικατούρες του.
Δεν είναι εκείνος άπληστος κι ο μικρός και ασήμαντος σκύλος του ιδεαλιστής, επαναστάτης . Είναι κι ο μικρός σκύλος άπληστος, φιλόδοξος, μισάνθρωπος, εγωιστής, αστοιχείωτος πνευματικά, κακόγουστος, σαδιστής, ανώμαλος, διεφθαρμένος, με τάσεις ναρκισισμού και παράνοιας.

Οι πλανητάρχες δεν εξουσιάζουν πια.
ΚΛΩΝΟΠΟΙΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ.

Εκεί είναι το ζουμί. Κι αν είσαι κανένα παλαιολιθικό μοντέλλο που έχεις μείνει κάπου ξεχασμένος σε εποχές που υπήρχαν ακόμα άνθρωποι με ψυχές... τη πάτησες.
Αν έχεις και τίποτα όνειρα, για τη πατρίδα σου, το πολιτισμό σου, και κάτι τέτοιες αηδίες τη πάτησες ακόμα χειρότερα.
Ψάξε να βρεις κανένα πατριώτη να πιείτε καμμιά ρετσίνα να πείτε το πόνο σας. Και καλή ψυχή.

Η μόνη ελπίδα που φαίνεται μακριά στον ορίζοντα είναι ότι σε όλες τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας κάπου στο μακρινό μέλλον πάντα οι κλώνοι αντεπιτίθενται. Ας ευχηθούμε όλοι μαζί αυτό που ζούμε να είναι απλά το σενάριο μιας ταινίας. Ετσι ίσως κάποια μέρα μπορέσουμε να οραματιστούμε ένα χάπυ εντ. Αν είναι αμερικανιά η ταινία γιατί αν είναι ευρωπαική μαύρο κι άραχνο θαναι το τέλος.