ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΕΝΕΧΥΡΟ...

Να μεταφέρω κι εγώ ένα διάλογο μια και φαντασία διαθέτω και προικισμένη με άπειρη υπομονή είμαι ? Ενας διάλογος που θα έμοιαζε με μια απίθανη σχέση «αγάπης» προς τον πλησίον. Βέβαια αυτά συμβαίνουν γιατί διαθέτω πολύ φαντασία όπως σας είπα. Οπότε απλά απολαύστε το.

-Καλημέρα σας, τη κυρία τάδε παρακαλώ.
-Μάλιστα η ίδια
-Τηλεφωνώ σχετικά με μια οφειλή στη τράπεζα τάδε.
-Μάλιστα, παρακαλώ τι συμβαίνει?
-Τι συμβαίνει? Μας κοροιδεύετε? Εχουμε το φάκελο ΣΟΥ . Χρωστάς ......... ευρώ
Και δεν έχεις βάλει τίποτα. Μέχρι τη Δευτέρα πρέπει να ΒΑΛΕΙΣ ολο το ποσό που χρωστάς αλλοιώς πάμε δικαστικά.
-Συγνώμη ποιά είστε?
-Ειμαι η κυρία τάδε εκ μέρους της ......... τράπεζας.
-Μου τηλεφωνείτε από τη τράπεζα στις 8.00 η ώρα το βράδυ????
-Αφησε τα αυτά που ξέρεις τα έξυπνα. Ειμαστε απο δικηγορικό γραφείο και έχουμε εντολή να προχωρήσουμε σε δικαστικά μέτρα σε περίπτωση που μέχρι τη Δευτέρα δεν έχεις ξοφλήσει όλο το ποσό.
-Δεν υπάρχει η δυνατότητα να εξοφλήσω όλο το ποσόν αλλοιώς θα το είχα ήδη κάνει κυρία μου, και θα ήθελα παρακαλώ ότι έχετε να μου πείτε να μου το πείτε γραπτώς. Δεν ξέρω με ποιόν μιλάω αυτή τη στιγμή.

ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ....

-Οταν έπαιρνες τα λεφτά από τη τράπεζα ωραία ήταν ε? Απο ότι βλέπω είσαι και μάννα (!!!) Τι παράδειγμα δίνεις στα παιδιά σου με το να είσαι αναξιοπρεπής απέναντι στις υποχρεώσεις σου. Δε ντρέπεσαι?
-Συγνώμη σε μένα μιλάτε έτσι? Γνωριζόμαστε?
-Ναι σε σένα και να ξέρεις ότι αν δε συμορφωθείς ούτε κρεβάτι δε θα σου αφήσουμε στο σπίτι να κοιμάσαι. Και μπορούμε ακόμα και τα παιδιά σου να κυνηγήσουμε στη ζωή τους να μας τα ξοφλήσουν εκείνα κι οποιον άλλο συγγενή έχεις.
Μάθατε όλοι να τα «παίρνετε» και να μη δίνετε.
-Ξέρετε τι θα κάνω τώρα? Θα σας κλείσω το τηλέφωνο και αν συνεχίσετε να με ενοχλείτε θα πάω εγώ στα δικαστήρια να είστε βέβαιη και πιστέψτε με δεν το θέλετε.
-Οπως νομίζεις. Για τελευταία φορά σου λέω αν δεν πληρώσεις θα έχεις άσχημα ξεμπερδέματα κι εσύ και η οικογένειά σου.
-Να συμπληρώσω κι εγώ κάτι. Τι ακριβώς θα μου κάνετε αν δεν συμορφωθώ?
-Κατ΄αρχήν θα κινδυνέψεις να χάσεις το σπίτι σου.
-Δεν ξέρω αν το έχετε ψάξει καλά το θέμα αλλά δεν έχω σπίτι με νοίκι είμαι....
-Με νοίκι? Θα έχεις όμως αυτοκίνητο, άλλα κινητά πράγματα αξίας.
-Δεν έχω αυτοκίνητο και το μόνο που μπορείς να πεις αξίας σπίτι μου είναι μια τηλεόραση 10 χρόνων και ένας υπολογιστής 8 χρονών. Και φυσικά μερικά έπιπλα, κάτι κουτάλια κάτι φλυτζάνια και κάτι κατσαρολικά της πλάκας. Σας κάνουν?
-Με κοροιδεύεις? Αφού έχεις πάρει ........ ευρώ δάνειο και έχεις και μια κάρτα
................ευρώ. Θα γίνει παρακράτηση από το μισθό σου ή θα ψάξουμε τον εγγυητή σου.
-Ξέρετε όταν μου δώσανε το δάνειο και τη κάρτα δήλωσα απλά ένα εισόδημα 8.000 ευρώ ετησιο, (του περασμένου χρόνου , γιατί τη χρονιά που μου έδωσαν το δάνειο ήμουν άνεργη.....) δεν μου ζήτησαν εγγυητή, και δεν είχα κανένα περιουσιακό στοιχείο....
-Ε??
-Ναι...
-...μα πως....
-Συνέβη... Λοιπόν τι μου λέγατε τι ακριβώς θα κάνετε. Τι θα μου συμβεί?
(Κλείσιμο τηλεφώνου απότομα, χωρίς γλυκές καληνύχτες....)

( Από μια φανταστική ιστορία. Οποιαδήποτε ομοιότητα με καταστάσεις υπαρκτές είναι εντελώς συμπτωματική!)

Και τώρα ας σοβαρευτούμε.

Αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες, (ο έλληνας μόλις ανακάλυψε το τροχό για ακόμα μια φορά) είναι κάτι που βιώνουν διακόσιες χιλιάδες οικογένειες (και παραπάνω θάλεγα) εδώ και κάτι χρόνια. Σε όλο το ντόρο που θα γίνει θα βγουν τ΄απλυτα στη φόρα ναι. Αλλά θα υπάρξουν και πονηριές. Μια από αυτές θα είναι ακόμα μια φορά το διαίρει και βασίλευε μεταξύ των απλών πολιτών.

Ακούω συχνά τη φράση από «εντίμους» πολίτες. Αν δεν είχε κάποιος ας μην έπαιρνε. Καλά του κάνουν και του παίρνουν το σπίτι για να συμορφωθεί. Εγώ δε χρωστάω σε κανέναν και δε ξεφτιλίζομαι έτσι. Είναι ακριβώς έτσι που λειτουργούν και οι βασάνηδες υπάλληλοι των εισπρακτικών (γιατί βασάνηδες είναι κι αυτοί....) Νοικιασμένοι δούλοι.

Δεν έχω αντίρρηση ότι ο έλληνας ξανοίχτηκε και δεν είχε ιδέα πως πάει να μπλέξει. Και ξανοίχτηκε για να πάρει το χλιδάτο αυτοκίνητο, για να πάει Μαλδίβες για διακοπές, για να πάρει γούνα η κυρά, για να πάρει φιρμάτα ρούχα ο κανακάρης. Χωρίς να υπολογίσει τι θα γίνει αύριο. Χωρίς να υπολογίσει τίποτα. Ομως, δεν είναι μόνο αυτός ο έλληνας.

Υπάρχει πληθώρα περιπτώσεων που μερικές από αυτές ξεπερνούν κάθε όριο φαντασίας.

Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι δανείστηκαν γιατί δεν είχαν άλλο τρόπο να επιβιώσουν για χίλιες δυό αιτίες. Αρρώστεια, ανεργία, μισθοί πείνας, οικογενειακά δράματα που ποικίλλουν όσο και οι ζωές των ανθρώπων. Κι εκεί ακριβώς έγινε το έγκλημα. Δοθήκαν δάνεια και κάρτες σε ανθρώπους που πραγματικά τα είχαν ανάγκη που όμως εκ των πραγμάτων δεν θα έπρεπε να τους έχει δοθεί ούτε δεκάρα.

Είναι εκείνες οι περιπτώσεις ανθρώπων που απευθύνθηκαν στις τραπεζες γιατί κανένας άλλος σ΄αυτό το τόπο δεν είχε καμμιά διάθεση να αφουγκραστεί το τι ζούσαν. Υπάρχουν γονείς που δανείστηκαν για να βγάλουν τα έξοδα ενός άρρωστου παιδιού, οικογένειες που τη βγάλαν όπως όπως με 2-3 κάρτες για να ψωνίζουν στο μπακάλη και να πληρώνουν το νοίκι που αλλοιώς δεν θα είχαν, άνεργοι που με 5-6 χιλιάδες ευρώ βγάλαν το χρόνο. Χωρισμένες γυναίκες με ανήλικα που ένα δανειάκι και μια καρτούλα έγινε η διατροφή που δεν πήραν ποτέ, έγιναν μια μικρή βοήθεια στο παιδί που παντρευόταν και με 400 ευρώ σύνταξη δεν υπήρχε η δυνατότητα να το βοηθήσουν αλλοιώς...

Βγάλτε τα στοιχεία στη φόρα να τα δει ο κόσμος.
Πόσοι πήραν κάρτες και δάνεια χωρίς εγγυητή, χωρίς περιουσία, χωρίς εισόδημα επαρκές?
Πόσοι πήραν δάνεια και κάρτες ακόμα και πάνω από το ηλικιακό όριο που επιτρέπει ο νόμος?
Πόσοι πήραν κάρτες και δάνεια ενώ ήταν αποδεδειγμένο ότι δεν είχαν να πληρώσουν ούτε τους λογαρισμούς στο σπίτι?
Πόσοι πήραν κάρτες και δάνειο με εκαθαριστικό που ήταν 6-7- ή 9 χιλιάδες ευρώ ετήσιο?
Στην αγαπημένη σας Ελβετία αν ένας τραπεζικός δώσει δάνειο σε ένα πολίτη που δεν τηρεί τις προυποθέσεις πάει μέσα ο τραπεζικός όχι ο πολίτης.

Οι τράπεζες για ένα μεγάλο διάστημα αντικατέστησαν το ρευστό που δεν είχε ο έλληνας. Αντικατέστησαν τον ανύπαρκτο μισθό, τη γελοία σύνταξη, την ακάλυπτη αρρώστεις, τη τρισάθλια πρόνοια, τα έξοδα σπουδών, τα έξοδα γάμου, τα έξοδα κηδείας....

Και σε μια άλλη ομάδα αντικατέστησαν τα όνειρα του φτωχομπινέ που χωρίς αυτές δεν θα γινόνταν ποτέ πραγματικότητα. Ενα ταξιδάκι το καλοκαίρι, ένα αυτοκινητάκι, ένα ρολόι, ένα στερεωφονικό, ένα καλό ψυγείο, και φυσικά στις περισσότερες περιπτώσεις το ύψιστο όνειρο – ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ -.

Αν δεν είχε πάρει ο κόσμος από τις τράπεζες μόνο τότε θα μπορούσαμε να δούμε τη πραγματική αθλιότητα που επικρατεί σ΄αυτό το κράτος. Πόσοι θα είχαν σπίτι από το μισθό τους ? Πόσοι θα είχαν αυτοκίνητο? Πόσοι θα μπορούσαν να στείλουν τα παιδιά στα φροντιστήρια? Πόσοι θα πλήρωναν τους γιατρούς άμα αρρώσταιναν? Πόσοι θα βαζαν πετρέλαιο το χειμώνα? Πόσοι θα ψώνιζαν στο σουπερ μάρκετ...

Οι τράπεζες για ένα διάστημα κύριοι κουκούλωσαν την αθλιότητα. Κουκούλωσαν το αληθινό πρόσωπο του έλληνα. Ο απόλυτος φτωχομπινές της ευρώπης. Ο πολίτης που ταπεινώθηκε και ταπεινώνεται καθημερινά. Ο πολίτης που δεν έμαθε ποτέ ούτε να απαιτεί όσα δικαιούται ούτε να εκπληρώνει όσα υποχεούται για να φτιάξει μια κοινωνία έστω ελάχιστα ανθρώπινη...

Και τώρα οι τράπεζες θέλουν τα δανεικά πίσω. Λογικό. Και για να ζητήσει τα δανεικά το αφεντικό δε πάει ο ίδιος. Βάζει τους υπηρέτες να γυρνάνε τις γειτονιές και ν΄απειλούν. Οπως βλέπουμε στις μαφιόζικες ταινίες. Τα λεφτά σου ή τη ζωή σου. Οπως κάθε τοκογλύφος που σέβεται τον ευαυτό το ήξερε πάντα να κάνει.

Οι έλληνες έχουν μπει σε ενέχυρο.

Και το κράτος δεν έχει τίποτα άλλο να τους πάρει πάρει μια τελευταία λίβρα κρέας που τους έχει απομείνει.
Εκείνοι που είχαν λεφτά από πάντα, εκείνοι που είχαν πιάσει τα πόστα και τη καλή δεν κινδύνεψαν ποτέ από καμμιά τράπεζα. Δικές τους είναι άλλωστε.

Μην τα βάλουμε ο ένας με τον άλλο λοιπόν. Γιατί σε εμας τους κάτω τους ξεχασμένους στην «κατανομή των κερδών» ισχύει το εκεί που είσαι ήμουνα κι εκεί που είμαι ίσως έρθεις. Ας μη το ξεχνάμε ποτέ.