ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟΧΟΣ...

Παιδική πορνογραφία. Παιδεραστία. Εμπόριο παιδικής σάρκας. Παιδική πορνογραφία.
Το τελευταίο σκαλοπάτι της ανθρώπινης αθλιότητας.
Η πιο βαθειά κρυψώνα της ανθρώπινης δειλίας.
Ο γείτονας,
Ο δάσκαλος,
Ο γιατρός,
Ο ξάδελφος, θείος, πατέρας, σύζυγος, γκόμενος γιός κάποιου....
Ο δικός μας ίσως.
Μια ταινία φρίκης που παιζεται συνέχεια και συνέχεια μπροστά στα μάτια μας.
Το χέρι αυτό που τη παίζει καθώς βλέπει μωράκια να βασανίζονται με τους πιο φριχτούς τρόπους, το ίδιο αυτό το χέρι μπορεί να το έχεις σφίξει λέγοντας την ανέμελη καλημέρα σου, κάπου στη καθημερινότητά σου....
Υπάρχουν πράγματα που δεν βγάζουν λόγια.
Μένεις έτσι να κοιτάς σα χαμένος και να σκέφτεσαι πως ίσως όλα είναι μια κακόγουστη φάρσα..
Ενα ψέμα..
Ενας λάθος συναγερμός...
Νοιώθουμε όλοι το κακό μέσα μας. Γεννιόμαστε μ΄αυτό. Το φοβόμαστε. Μας φοβόμαστε. Ξέρουμε ότι είμαστε απρόβλεπτα διεστραμμένοι ακόμα κι αυτοί που μοιάζουν άγιοι. Ακόμα κι αυτοί στριμώχνονται στιγμές στη ζωή τους στο τοίχο της αθλιότητας.
Ομως υπάρχει ένα κακό που δεν θέλεις να σκεφτείς ότι υπάρχει μέσα σου. Αρνείσαι να δεχτείς πως κάτω από όποιες συνθήκες, όποιες συγκυρίες, όποια γεγονότα, εσύ μπορείς να καταντήσεις ΕΤΣΙ...
Αρνούμαι.
Το κακό μέσα μου υπάρχει.
Το πολεμάω.
Το σκοτώνω καθημερινά.
Αλλά αυτού του είδους το κακό, δεν έχει να κάνει τίποτα με τη δική μου ράτσα. Δεν έχει να κάνει τίποτα μαζί μου.
Είναι φερμένο από αλλου.. Μακριά δεν ξέρω από που.
Να φύγει. Να γυρίσει στο τόπο του.
Ας το πατήσουμε άφοβα.
Δεν μπορεί να γίνει είδηση που να τη συνιθήσουμε.
Δεν μπορεί.....