ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ, ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

Οδηγίες για άφραγκους αδειουχους!

Παιδιά ψυχραιμία. Η καλύτερή μας. Σκεφτείτε το σκηνικό. Φεύγουν ΟΛΟΙ και μένουμε μόνοι μας. Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο?

Ελάχιστες προδιαγραφές ένα κρεββάτι για ξάπλες, τραπεζάκι για ν΄ακουμπάμε το καφέ , ένα μπουκάλι παγωμένο νερό (και το τασάκι με τα τσιγάρα όσοι καπνίζουν).
Ενα monitor συνδεδεμένο με το dvd.
Να πληρώσουμε τουλάχιστον το λογαριασμό της ΔΕΗ (γιατί θέλουμε δε θέλουμε χρειαζόμαστε ηλεκτρικό...)
Να πληρώσουμε το λογαριασμό του ΟΤΕ (ή όποιου άλλου ) για να έχουμε σύνδεση.
Να κατεβάσουμε από το ράφι της βιβλιοθήκης εκείνα τα βιβλία που τόσο καιρό λέμε, γαμώτο πρέπει να τα διαβάσω κάποια στιγμή.
Οι πιο χλιδάτοι από μας να κατεβάσουν επίσης από τη ντουλάπα το βαλιτσάκι με το μικροσκοπικό τηλεσκόπειο (τον αύγουστο γίνεται της κακομοίρας εκεί πάνω)
Στο ψυγείο μερικά απαραίτητα φρέσκα. Χυμοί, γιαουρτάκια, σαλατικά, καμμιά μπυρίτσα (όσα τέλος πάντως μας παίρνει η τσέπη...)
Να πάρουμε και κανένα σαπούνι – σαμπουάν μη βρωμίσουμε γιατί άφραγκοι είμαστε αλλά αξιοπρεπείς!

Λοιπόν. Θα μιλήσω γι όσους δεν έχουμε ιδιαίτερες υποχρεώσεις (δηλαδή οι τρεις κατηγορίες ανθρώπων που μπορούν να ελπίζουν ακόμα! Οι ελεύθεροι κι ωραίοι , οι χωρισμένοι και όχι μετανοιωμένοι με μεγάλα παιδιά – που θα φύγουν με τις παρέες τους – και οι συνταξιούχοι παλιάς κοπής που ξέρουν να ζουν με ψωμί κι ελιά και με απίστευτο χιουμορ !!!!) Τώρα οι υπόλοιποι.....χμ... δεν ξέρω ειλικρινά. Πάει καιρός που είμαι εκτός...

ΞΥΠΝΑΜΕ ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΟΥΜΕ – ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΟΥΜΕ.

Βλέπουμε ταινίες όποτε γουστάρουμε! (σε 20 μέρες μέχρι και 100 τις φέρνουμε βόλτα!)
Τρώμε τα ξημερώματα και πίνουμε καφέ τα μεσάνυχτα (ποιός το απαγορεύει?)
Δεν μας ενδιαφέρει να μαζέψουμε τα κουτιά της μπύρας άμεσα (έχουμε εξολοθρεύσει τις πεθερές προ πολλού ή δεν είχαμε τη τιμή να τις γνωρίσουμε ακόμα! )

Υπάρχουν μερικές απολαυστικές λεπτομέρειες που τις υπόλοιπες μέρες οι σκλάβοι δεν μπορούν να κάνουν.

Να μείνεις το ξημέρωμα ξύπνιος και να ακούς όλη τη πόλη σιωπηλή. Κι όταν όλοι ξυπνήσουν εσύ να βάλεις τον ανεμιστήρα και να σαπίσεις σε ονειρικά ταξίδια!
Να είσαι THE LEGEND!!!

Να περπατήσεις μέσα στη τσιμεντούπολη τις απαγορευμένες ώρες. (δηλ. ώρες γραφείου!) Να τρυπώσεις σε μικρά μέρη. Κάτι ξεχασμένες γωνιές που κρατάνε ακόμα το χρώμα. Ασήμαντα καφενεδάκια, παλιά φαγάδικα, σκαλάκια, παγκάκια, μικρά σιωπηλά εκκλησάκια, (ν’ανέβεις στην Ακρόπολη επιτέλους ρε γαμώτο και να μείνεις εκεί μέχρι να κλείσει.....)

Ξέρετε κάτι? Είναι απίθανο να βρεθείς χωρίς να μπορείς να κάνεις ότι κάνουν όλοι οι άλλοι. Γιατί τότε είναι ίσως η μοναδική ευκαιρία να ανακαλύψεις εκείνα που ούτε οι άλλοι ούτε εσύ ήξερες μέχρι εκείνη την αναγκαστική στιγμή.

Το να μείνεις «εκτός» στην αρχή προκαλεί πανικό.
Μετά , αφού το ανεχτείς και προσπαθήσεις να το δαμάσεις δημιουργείται ένα άλλο πρόβλημα σοβαρότερο.
Δεν θέλεις ποτέ πια στη ζωή σου να είσαι εντός γιατί εκεί έξω είναι απίθανα...
Και τότε περνάς το υπόλοιπο της ζωή σου περιμένοντας κάθε δυνατή ευκαιρία για σκασιαρχείο!

Υπάρχουν πολλοί τρόποι στη ζωή να διασκεδάσεις με τα εμπόδια που σου ρίχνουν μπροστά ασταμάτητα σε κάθε βήμα. Ο πιο εύκολος είναι να γίνεις αόρατος και να περνάς θρασύτατα μέσα τους. Γιατί πίσω από αυτά αν το καταφέρεις όλο αλάνες είναι ξέφραγες. Ολόκληρες πολιτείες χωρίς σύνορα. Οσο λοιπόν δεν βλέπεις εμπόδια δεν προσπαθείς καν να τα ξεπεράσεις (δεν ξέρεις ότι υπάρχουν). Οταν δεις εμπόδια αλλά σε λυγίσουν επίσης μένεις στο βάλτο. Οπότε...

Υπάρχει ένας τρόπος να νικήσεις τους φόβους σου. Να φύγεις μπροστά...
Να σκεφτείς πιο είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί. Ασε το μυαλό σου να τρέξει γρήγορα σε χίλιες δυό μάχες χαμένες, άφησε τον εχθρό να σε πιάσει αιχμάλωτο, άσε να σε πετάξουν μέσα στο πιο σκοτεινό κελί, άστους να ετοιμάσουν τη θανατική σου καταδίκη. Μείνε στη γωνία. Κλείσε τα μάτια. Μπορείς να ταξιδέψεις όπου θέλεις?

Μπορείς να φτιάξεις μέσα σου νησιά, θάλασσες, βουνά, έρωτες, χαρές, γιορτές, να σχηματίσεις χρώματα, να μυρίσεις μυρωδιές, να φτάσεις μακριά μέχρι το τέλος του σύμπαντος. Μπορείς. Οπως κι όταν ήσουν στο κρεββάτι σου. Οπως μπορούσες να κάνεις ακόμα και τη πρώτη μέρα που άνοιξες τα μάτια σου. Οπότε.....

Ησουν, είσαι, και θα είσαι για πάντα.. παντού.

Το να μην τα καταφέρεις να είσαι, σημαίνει απλά ότι εσύ δείλιασες!

Τη καλημέρα μου σε όλους τους δραπέτες αυτού του κόσμου!