ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΑΦΥΛΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΙ? ΤΟ ΘΥΜΑΡΙ? ΤΟ ΚΡΑΣΙ? Η ΖΕΣΤΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ? Η ΔΡΟΣΙΑ ΑΠΟ ΜΑΜΡΑΡΟ? ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΡΩΜΑ? ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ...

Διαβάζω σε εφημερίδες, μπλοκ κλπ μια «ειδησούλα». Απλοποίηση της ελληνικής γλώσσας ζητά ένας κύπριος ευρωβουλευτής. Δεν ξέρω ποιός είναι και τι ακριβώς ζητάει, αλλά δεν θα μου φαινόταν παράξενο αύριο, μεθαύριο και κάποιος έλληνας φωστήρας να ρίχνε κάμμια τέτοια ιδέα....

Διλαδι να σκεφτι οτι μπορούμε να γραφουμε καπος ετσι ... για να μι κουράζετε το ανιπαρκτο μιαλουδακι του..

Μετά τις εκπτώσεις στη ελληνική παιδεία ,

Τις εκπτώσεις στην αξιοπρέπεια,

Τις εκπτώσεις στην μνήμη μας (πάντα σχετικά με την ιστορία μας γιατί διάφορες άλλες αηδίες τις θυμόμαστε πολύ καλά)

Τις εκπτώσεις στα εδάφη μας,

Τις εκπτώσεις στη συνείδησή μας....

Γιατί όχι και μια γερή έκπτωση στη γλώσσα μας? Μήπως αυτοί που θα το αποφασίσουν (αν) θα έχουν καμμιά σχέση με την Ελλάδα?

Ενα όνομα που κάποιος έχει αποφασίσει να υιοθετήσει (π.χ. έλληνας) δεν τον κάνει απαραίτητα να έχει τις ανάλογες ιδιότητες. Πολυ περισσότερο όταν αυτό το τόπο όχι μόνο δεν τον αισθάνεται σαν χώμα του, αλλά τον μισεί, του κάθεται στο λαιμό, θάθελε να διαγράψει κάθε σημασία από πάνω του και να γίνει απλά το οικόπεδό του όπου θα χτίζει τους καμπινέδες του...

Γιατί έχει γίνει κάτι διαφορετικό τόσα χρόνια και δεν τοχω καταλάβει?

Ενα χωράφι που αλωνίζουν κάθε λογής άπατρεις, άοσμοι, άνιδροι, δεν είναι? Δύσκολο να μεταφράσεις τη λέξη άνιδρος σε άλλη γλώσσα, δύσκολο πολλές λέξεις να τις μεταφράσεις και να μη χάσουν αυτό τον ηλεκτρισμό που εκπέμπουν εδώ, σ΄αυτή τη παράξενη , ξεχασμένη γη....

Εγώ περίμενα μάλιστα αυτή η έκπτωση να γίνει αμέσως μετά το μονοτονικό. Τι βίτσιο κι αυτό να υπάρχει γλώσσα με τόσα ι, τόσα ο, τόσα ε!!!!!

Πάντως ότι και ν΄αλλάξετε,

Θα συνεχίσουν να υπάρχουν έλληνες που το μυαλό τους θα χρησιμοποιεί όλα τα γράμματα...

Και τους τόνους, και τα πνεύματα.

Επίσης θα συνεχίσουν να υπάρχουν έλληνες που θα κάθονται εκεί ψηλά σ΄ενα βράχο, το ηλιοβασίλεμα και «θ΄αγνατεύουν κάπου μακριά»...

Και σ΄αυτό το «αγνάντεμα» πιστέψτε με, δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να κάνει έκπτωση.

Κι όσο και να προσπαθήσετε δεν θα μπορέσετε ποτέ να ανακαλύψετε που τερματίζει «εκείνη η σκέψη». Είναι οδυνηρό και μισητό, το ξέρω, αλλά δε γίνεται να σας το αποκαλύψουμε. Συγχωρέστε μας αλλά θέλουμε να διαφυλάξουμε το τελευταίο μας μυστικό.

Είναι πέρα από τον «αόρατο κόρυμβο» που έλεγε κι ο ποιητής κι είναι δύσκολο να το νοιώσεις αν δεν τοχεις...